باب (۵): دعوت به شهادت لا إله إلا الله

الله متعال می‌فرماید: ﴿قُلۡ هَٰذِهِۦ سَبِیلِیٓ أَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۚ عَلَىٰ بَصِیرَةٍ أَنَا۠ وَمَنِ ٱتَّبَعَنِیۖ وَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِینَ ١٠٨﴾ [یوسف: ۱۰۸]. بگو: این راه من است که همراهِ پیروانم، با بصیرت و آگاهی به‌سوی الله فرا می‌خوانم؛ و الله، پاک و منزه است. و من جزو مشرکان نیستم».

عن ابن عباس ب؛ أنَّ رسول الله ص لمّا بَعثَ مُعَاذاً إلى الیمن قال له:إِنَّكَ تَأْتِی قَوْمًا من أَهْلِ الكِتَابِ، فلیكن أول ما تدْعُوهُمْ إِلَیه: شْهاَدةُ أَنْ لا إله إلا الله (وفی روایة:إلى أن یوحّدوا الله) فَإِنْ هُمْ أَطَاعُوك لِذَلِكَ، فَأَعْلِمْهُمْ أَنَّ اللَّهَ افْتَرَضَ عَلَیْهِمْ خَمْسَ صَلَوَاتٍ فِی كُلِّ یَوْمٍ وَلَیْلَةٍ فَإِنْ هُمْ أَطَاعُوك لِذَلِكَ فَأَعْلِمْهُمْ أَنَّ اللَّهَ افْتَرَضَ عَلَیْهِمْ صَدَقَةً تُؤْخَذُ مِنْ أَغْنِیَائِهِمْ فَتُرَدُّ على فُقَرَائِهِمْ فَإِنْ هُمْ أَطَاعُوك لِذَلِك،َ فَإِیَّاكَ وَكَرَائِمَ أَمْوَالِهِمْ وَاتَّقِ دَعْوَةَ الْمَظْلُومِ؛ فَإِنَّهُ لَیْسَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ اللَّهِ حِجَابٌ».[بخاری و مسلم] [۱۹]

ترجمه: ابن‌عباس  می‌گوید: رسول‌الله ص هنگامی که معاذ (رض) را (برای دعوت، به یمن) فرستاد، به او فرمود: تو نزد کسانی می‌روی که اهل کتابند؛ آنان را به گفتن لاإله‌إلاالله- و در روایتی دیگر: به اقرار به وحدانیت الله- دعوت کن و چون لاإله‌إلاالله را گفتند، به آنها خبر بده که الله در شبانه‌روز، پنج نماز بر آنان فرض کرده است؛ اگر پذیرفتند، به آنها اعلام کن که الله زکات را در اموالشان بر آنان فرض نموده که از ثروتمندان ایشان گرفته شده، به فقیرانشان داده می‌شود. اگر این فرمان را پذیرفتند، از گرفتن اموال قیمتیِ آن‌ها (به عنوان زکات) بپرهیز و از دعای مظلوم بترس؛ زیرا هیچ حجابی، میان الله و دعای مظلوم وجود ندارد».

وعن سهل بن سعد رض أنّ رسول الله ص قال: یَوْمَ خَیْبَرَ:لأعْطِیَنَّ الرَّایَةَ غَدًا رَجُلا یُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیُحِبُّهُ اللَّهُ وَرَسُولُه، یفْتَحُ الله عَلَی یَدَیْهِ»، فَبَاتَ النَّاسُ یدوكون لَیْلَتَهُمْ أَیُّهُمْ یُعْطَاها، فلما أصبحوا غدوا على رسول الله ص كُلُّهُمْ یَرْجُوا أن یعطاها فَقَال:َأَیْنَ عَلِی ابن ابی طالب؟» فَقِیلَ هو یَشْتَكِی عَیْنَیْهِ، فأرسلوا إلیه فأُتی به، فَبَصَقَ فِی عَیْنَیْهِ وَدَعَا لَهُ، فَبَرَأَ كَأَنْ لَمْ یَكُنْ بِهِ وَجَعٌ فَأَعْطَاهُ الرّایة فَقَال:َانْفُذْ عَلَی رِسْلِكَ حَتَّى تَنْزِلَ بِسَاحَتِهِمْ ثُمَّ ادْعُهُمْ إِلَی الإِسْلامِ وَأَخْبِرْهُمْ بِمَا یَجِبُ عَلَیْهِمْ. من حق الله تعالى فیه، فَوَاللَّهِ لَأَنْ یَهْدِیَ اللَّهُ بِكَ رَجُلا واحداً خیر لك من حُمْرُ النَّعَمِ». [بخاری و مسلم] [۲۰]

ترجمه: سهل بن سعد ساعدی (رض) می‌گوید: رسول‌اللهص روز "خیبر" فرمود: فردا این پرچم را به دست مردی خواهم داد که الله، فتح و پیروزی را به دست او رقم خواهد زد؛ او، الله و پیامبرش را دوست دارد و الله و پیامبرش نیز او را دوست دارند». مردم، شب را در حالی سپری کردند که به یکدیگر می‌گفتند: کدام‌یک از آنها پرچم را دریافت خواهد کرد. صبح که شد، مردم نزد رسول‌الله ص رفتند و هر یک از آنها آرزو داشت که پرچم به او واگذار شود. پیامبر ص فرمود: علی بن ابی‌طالب کجاست؟» گفتند: ای رسول‌خدا! چشمش درد می‌کند. فرمود: دنبالش بفرستید». علی س را آوردند. رسول‌الله ص از آب دهان خویش به چشمان علی مالید و علی س بلافاصله بهبود یافت؛ گویا هیچ دردی نداشته است. آن‌گاه پیامبر ص پرچم را به او داد. علی س پرسید: آیا با آنان بجنگم تا آنکه مانند ما مسلمان شوند؟ فرمود: بدون عجله، به سوی آنها برو تا به منطقه‌ی آنان برسی؛ آن‌گاه آنان را به سوی اسلام فرابخوان و آنان را از حقوق الله متعال که در دین بر آنها واجب می‌شود، آگاه کن. به الله سوگند که اگر الله، یک نفر را به‌وسیله‌ی تو هدایت نماید، برای تو از شتران سرخ‌مو بهتر است».

[۱۹] صحیح بخاری، در چندین مورد، از جمله: (۱۳۹۵، ۱۴۵۸)؛ و صحیح مسلم، ش: ۱۹؛ به نقل از معاذ س.[۲۰] صحیح بخاری در چند مورد، از جمله: (۲۹۴۲، ۴۲۱۰) و صحیح مسلم، ش: ۲۴۰۶.

فتواهای پلاستیکی و خنده دار مقلدین احناف

نقدی بر فرقه دیوبندی حنفی وبیان افکار وعقائدشان

نظر خواهی در مورد ایجاد سایت کانکور افغانستان